Gisteren avond had ik mijn eerste ontmoeting met Roshelle. Ik wist al vanaf het eerste videogesprek dat er iets bijzonders aan haar was, iets in de manier waarop ze keek, sprak, glimlachte. Maar niets had me kunnen voorbereiden op hoe ze in het echt zou zijn.

Toen ze voor me stond, leek de wereld even te vertragen. Ze is mooi, dat zeker, maar het is haar energie die mij echt bij blijft. Zacht, vrouwelijk, warm en dat wilde vuur dat uiteindelijk bij haar los barst.

Vanaf het eerste moment voelde ik me op mijn gemak. Alsof we elkaar al kenden, alsof er geen ongemakkelijke eerste minuten nodig waren. Ze luisterde, voelde aan, nam de tijd en wist precies wanneer zachtheid mocht omslaan in spanning.

Alles wat we tijdens het videogesprek hadden besproken, kwam tot leven. Niet als iets geplands, maar als iets natuurlijks, iets wat gewoon moest gebeuren.

Ik heb met volle teugen genoten en nu, uren later, voel ik haar nog steeds. In gedachten, in dat kleine restje tinteling dat me eraan herinnert hoe bijzonder het was.

Ik weet nu al dat dit niet bij één keer blijft.